ناخدای عشق

بودن ماتقدیم به دوست بسیار بزرگوارم جناب مهندس مانوسی فر عزیز:تقدیم به رفیقی که با ما ستبودنش بی هیچ گمانی بودن ماسترفیقی که در سکوت استلیک ما چون قصه حافظ  در غوغاوفریادیمروزگاري مي شنيدي قصه ها رايكي بود يكي نبودبزرگتر شدي و گويي  باورت شد تنها نبودن ها راديگر چشماني نبودكه ديوانه وار صاحبش را عاشق باشيديگر اشكي نبود كه زآن چشمها بريزند و تو دنيا را اين گونه نخواهيديگر لبهايي نبود كه لبخندش تو را به اوج ببرندديگر دلي نبود كه به شوق يار بتپدديگر سري نبود كه سر بازد به قدوم ياردلت را خوش مي كني كه بودنت به نبودن ها استعقلت به نبودن ها استآرامشت به نبودن ها استاما يادت مي رود كه نبودني اگر باشد خودت نابودينبودن عشقنبودن اميدنبودن دیوانگیيعني  نبودن سراغت مي آيدنبودن  در حكايت به اصطلاح بودنتپس باشبي هيچ دغدغه  مضحكه بزرگيباشبي هيچ حكايت پند و ادعاباشبي هيچ  غرقه شدن در روزمرگيباشيادت باشديكي بود و يكي نبود آغاز قصه بودقصه شيرين زندگي با همه بودن ها استو تو ما هستیو می دانیم هستیکه بودنت بی گمان بودن ماست ناخدای عشق ...